De drie reizigers

Lieve allemaal,

Na drie en halve week Nieuw-Zeeland is ons rondje op beide eilanden al bijna volbracht, we lopen namelijk perfect op schema. Zeker omdat we erachter zijn gekomen dat onze volgende vlucht niet de 5e maar pas de 6e april vertrekt. Op dit moment vertoeven we op een gratis camping in Takaka, ten westen van Abel Tasman National Park waar we de komende dagen zullen doorbrengen.

Woensdagochtend gunden we onszelf wat extra uurtjes slaap. Na een vluchtig ontbijtje (10:00 de camping af, regels zijn regels) arriveerde we al snel in Franz Josef, wat slechts enkele tientallen kilometers voorbij Fox Glacier ligt. In Franz Josef is het absolute hoogtepunt de gelijknamige gletsjer. Alsof het toeval het wilde bleek dat er nog precies 2 plaatsen vrij waren voor de middagtour over de gletsjer. Wij besloten al snel dat deze activiteit zijn geld waard moest zijn en boekten de tour. Na onszelf in een heus gletsjertenue te hebben gehesen liepen we richting een klein vliegveld. Daarvandaan vertrok de helikopter die ons naar de gletsjer vervoerde, een spectaculair begin. Een soort Heidi gehuld in korte broek, met kuiten als een wielrenner, begeleidde ons samen met nog enkele anderen over de gletsjer. Heel gaaf om te horen en te zien hoe zoiets is gevormd en continu veranderd. Het was een fluitje van een cent om hier ook wat waardevolle herinneringen vast te leggen op foto.
Nadat we veilig en wel door de helikopter weer waren afgezet in het dal, genoten we na van deze unieke ervaring en kleedden ons om. De volgende activiteit was eigenlijk automatisch al gepland, doordat er bij deze tour entreetickets zaten voor enkele hot pools. Deze hot pools, verschillende heet water baden omringd door een mini jungle, bevonden zich op loopafstand vanwaar de gletsjertour eindigde. Al snel verruilde we dus de koude gletsjerlucht voor de hete waterdamp dat uit de hot pools rees. De drie baden zijn allen gevuld met gletsjerwater en zijn afzonderlijk verwarmd tot 36, 38 en 40 graden celcius. Ontspanning pur sang, behalve dan dat er plots een kleine muis net naast ons besloot ook een duik te nemen. Claudia, diervriendelijk zoals altijd redde het diertje dat direct een attractie voor alle andere badgasten bleek. Na het begrip wisselbaden letterlijk in praktijk te hebben gebracht, vervolgden we onze weg naar het noorden. Al snel vonden we een DOC camping waar we na deze dure dag wat dollars konden besparen. Een niet alledaagse maaltijd in de vorm van pannenkoeken volgde, direct uit de pan met spek en kaas, knapperig en hartig. Zelfs papa Gerard zou deze niet links kunnen laten liggen.
Donderdag reden we naar Ross, een plaatsje dat bekend is door zijn historische goudmijnen. Uiteraard konden we het niet laten om hier wat authentieke hulpstukken te huren en in de nabijgelegen rivier zelf ons geluk te beproeven. Claudia een vervend stenenverzamelaar in haar jonge jaren samen met Brian, iemand die geen dag de windas verliet zonder iets waardevols te hebben gevonden, op voorhand een gouden duo voor de job. Niets bleek minder waar, want na meer dan ons best te hebben gedaan verlieten we zonder een milligram goud de rivier. We zijn doorgereden naar Hokitika, waar een prachtige ‘swingbridge’ een pad vormde over een azuur blauwe rivier. ’s Avonds was een DOC camping wederom onze verblijfsplaats voor de nacht. Bij het ombouwen van de bank naar een zeker niet onaardig bed, zag Brian de glimp van een grijs beestje, hij dacht aan een muis. Claudia reageerde verontwaardigt en dacht dat hij beelden van de dag ervoor voorbij zag komen. Niets bleek minder waar helaas, toen we de volgende ochtend sporen aantroffen van een kleine indringer/medereiziger. We hebben de hele camper leeg gehaald en alles zo goed als kon schoongemaakt. De schade die was aangericht aan ons eten hebben we voor lief moeten nemen. De verhuurder van de camper gaf aan dat deze muizen namelijk wel eens meer komen overnachten en dat deze via de wieldoppen de camper kunnen binnenkomen. Een muizenval met wat kaas en pindakaas bovenop de magnetron zou wonderen doen… Zo gezegd zo gedaan.
Onderweg reden we over een kustweg die door Lonely Planet is beoordeeld als een van ’s werelds mooiste (top 10). Prachtige rotspartijen, de zogenaamde Pancake Rocks, opgebouwd uit duidelijk zichtbare gesteentelagen. In de kustplaats Westport eindigden we onze dag en zetten we de camper neer op een vrije camping langs het strand. Brian was met inparkeren al aan het nadenken over kampvuur, nooit twee dingen tegelijk doen. Ineens zat de camper vast in het zand, twee wielen hadden alle contact met het grindpad verloren. Vooruit, achteruit, er zat geen vooruitgang in en we groeven ons alleen maar dieper in. Als een redder in nood verscheen in de verte een jonge local met naast zich zijn hond. Even verderop stond zijn 4-wheel drive. Een kabel aan der voorzijde van zijn auto, vastgemaakt aan de voorkant van onze auto. Zo konden we gelukkig al snel een nieuwe standplaats vinden. Dat kampvuur is er natuurlijk alsnog gekomen, een groot symbolisch vrijheidsvuur.
Zaterdag zijn we van Westport iets terug gereden, aangezien er net ten zuiden van het plaatsje nog een mooie kust vol met zeeleeuwen is. Daar hebben we een korte wandeling gemaakt. Een binnenlandse weg naar Motueka (Noorden) volgde. Hier hebben we ons vast laten informeren over de (on)mogelijkheden van het nationale park Abel Tasman. We werden gewezen op een gratis camping net buiten het plaatsje zelf, tussen allerlei fruitgaarden. Claudia werd zo enthousiast toen we daar arriveerden, dat de kans nu bestaat dat we zelf een winkeltje moeten beginnen. Een gepensioneerde, vriendelijke man vertelde ons over het hoe en waarom van het bestaan van deze camping. Een van de mooiere campings waar we tot nu toe hebben gestaan, met wc, met stroom en nog gratis ook. Het enige wat we in ruil daarvoor hoefden te doen was het invullen van een korte vragenlijst. Deze antwoorden zullen door de beste man en zijn kornuiten vast weer worden verkocht aan allerlei reisorganisaties in Nieuw-Zeeland. Een win-win situatie dus voor alle partijen en een hele dikke aanrader voor iedereen die na ons nog in Nieuw-Zeeland gaat reizen.
Onze kleine medereiziger had overigens alle kaas en pindakaas opgegeten en was daarnaast begonnen aan een nieuwe zak boterhammen. Hij was ons duidelijk te slim af. De muizenval hebben we dus maar ingeruild voor twee ‘easy mousetraps’, die hun naam overigens geen eer aan doen. Je moet jezelf eerst zeker zes keer pijnigen voordat het kleine rotding is geïnstalleerd. Twee nieuwe muizenvalletjes staan nu echter klaar, aan ons eten moet je nou eenmaal niet komen.
Vandaag, zondag zijn we doorgereden naar Takaka, een plaatsje wat ten westen grenst aan Abel Tasman. De nog ontbrekende folders met activiteiten in het park hebben we hier gearresteerd en besloten dat Totaranui onze uitvalsbasis zal worden. Hier is namelijk de enige camping die met de auto te bereiken is. Ons oog viel op een poster, waarop het vissen op zalm aangeprezen werd. Ter plaatse bleek dat er zonder kosten hengels geleend konden worden en dat er pas werd betaald op het moment dat er daadwerkelijk zalm gevangen werd (prijs/kg). Drie basins tjokvol jonge zalm deed ons vermoedden dat een enkele worp in het naastgelegen meertje voldoende zou zijn om een zalm te vangen. Dat bleek toch even anders, want wij en met ons nog ongeveer 41 Aziaten (reizen altijd in groepen) vingen lang niets. Nadat er een tweede hengel aan te pas is gekomen en we al ons voer als lokaas gebruikten was het echter wel raak. Een mooie zalm, van wat later bleek 1.2 kg werd door Brian binnengehaald. Als liefhebber had Brian de vis het liefst teruggezet maar dat was niet de policy. We leverde de vis in, lieten hem wegen, kozen een bereidingswijze en genoten van de zon. Kort daarna bracht de Nederlandse zoon van de eigenaar, de gefileerde en gerookte zalm in een pizzadoos naar ons toe. Met wat brood hebben we de twee grote moten vis die afzonderlijk in spicy kruiden en in basilicum/knoflook waren gemarineerd opgegeten.

Nadat we zo nog even bij het hiernaast gelegen riviertje gaan zitten, zullen we verder gaan met een potje Rummikub (met kaarten) of starten aan een nieuwe serie. Drie seizoenen Penoza zijn inmiddels met veel genoegen versleten, gelukkig herbergt de harde schijf nog veel andere series/films.
Wij wensen jullie weer een goede nieuwe week toe en vergeet niet dat bij jullie de zomertijd weer ingaat!

Breaking: We zijn weer met z'n tweeën!


Dikke knuffel,

Bri & Clau

Overige tips voor toekomstige Kiwi bezoekers:
• Vraag als je een auto/camper huurt om een AAA pas. Met deze pas krijg je na activatie korting bij het tanken. Overigens kun je ook boodschappen doen bij de grotere supermarkten en daarmee automatisch korting verkrijgen bij de samenwerkende tankstations.
• Op de site boome.co.nz kun je per regio activiteiten boeken met korting.